Leczenie w wakacje
Wyjeżdżając na wakacje do krajów należących do Unii Europejskiej, obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, które regularnie opłacamy w Polsce będzie honorowane również w krajach UE i EFTA (Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu). Dzięki czemu w stanach nagłych, ale także podczas choroby będzie można skorzystać z opieki zdrowotnej gwarantowanej w ramach publicznego systemu ubezpieczeń danego kraju. Dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń medycznych jest Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Może ją otrzymać osoba objęta w Polsce ubezpieczeniem zdrowotnym oraz członkowie rodzin zgłoszeni do ubezpieczenia. Ważność karty zależy od kategorii ubezpieczonych od dwóch miesięcy do nawet pięciu lat (w przypadku emerytów i rencistów). Jeżeli jednak ubezpieczony straci status osoby ubezpieczonej, to wówczas karta traci ważność w tym samym dniu, w którym nastąpiła utrata statusu świadczeniobiorcy. W takim przypadku NFZ ma prawo domagać się zwrotu kosztów związanych z udzielonymi świadczeniami po utracie uprawnień do nich. Żeby otrzymać taką kartę należy zgłosić się od oddziału NFZ z wnioskiem oraz dokumentem potwierdzającym ubezpieczenie. Można także wysłać skan dokumentów i wniosek mailem lub faksem. Dane zostaną sprawdzone przez pracownika NFZ, i jeśli wszystko będzie się zgadzać to otrzymamy kartę do ręki bądź listem poleconym. Wydanie karty jest bezpłatne.
W jakich sytuacjach EKUZ może być potrzebna? Zgłaszając się po pomoc medyczną, kartę należy pokazać możliwie jak najwcześniej lekarzowi lub administracji szpitala, najczęściej potrzebny jest w takiej sytuacji dowód tożsamości. Trzeba pamiętać, że będziemy traktowani tak samo, jak mieszkańcy danego kraju w większości UE/EFTA część kosztów jest pokrywana przez pacjentów na zasadzie opłat bezpośrednich. Jest to tzw. współpłacenie pacjenta, które nie podlega finansowaniu przez NFZ. Przed urlopem warto sprawdzić, na jaki zakres bezpłatnej pomocy możemy liczyć, w razie wypadku lub nagłego zachorowania. Trzeba też pamiętać, że prywatni lekarze nie honorują EKUZ. Za ich usługi trzeba zapłacić samemu, a wtedy NFZ nie zwraca poniesionych kosztów. Dlatego przed wyjazdem lepiej upewnić się, jakie będą ewentualne koszty wizyty, szczególnie w miejscowościach turystycznych, gdzie opieka gwarantowana jest często wyłącznie w prywatnych gabinetach. W takiej sytuacji lepiej wykupić dodatkowe ubezpieczenie, które często umożliwi pokrycie kosztów leczenia. Ważne, by przed ewentualnym wyborem sprawdzić, co ono obejmuje i czy będzie wystarczające w miejscu, w którym będziemy wypoczywać.
Jak uzyskać zwrot kosztów leczenia poniesionych w krajach Unii, jeśli jednak nie posiadamy karty? Jeżeli jesteśmy w stanie pokryć koszty leczenia z własnych środków, o ich zwrot można starać się składając odpowiedni wniosek dostępny w NFZ. Oddział sprawdza czy osoba składająca wniosek była ubezpieczona w NFZ oraz czy do wniosku dołączone zostały wymagane oryginały rachunków. W przypadku braku karty zagraniczny świadczeniodawca może też skontaktować się bezpośrednio z NFZ, który w takiej sytuacji wystawia tzw. certyfikat zastępujący EKUZ potwierdzający ubezpieczenie w kraju. Trzeba pamiętać, że NFZ może zwrócić tylko pieniądze wydane na świadczenia, które są refundowane przez państwo, w którym doszło do nieszczęśliwego zdarzenia w kwocie ustalonej przez tamtejsze instytucje finansujące powszechny system opieki zdrowotnej.
Kiedy spędzamy urlop w kraju, to wówczas jako osoby ubezpieczone w NFZ, mamy prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej na terenie całego kraju. Warunkiem jest okazanie aktualnego dowodu ubezpieczenia zdrowotnego. Wyjeżdżając na wakacje w Polsce należy mieć go koniecznie ze sobą. Dowodem ubezpieczenia może być m.in. druk zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego (ZUS ZZA) oraz aktualnie potwierdzony raport miesięczny ZUS RMUA wydawany przez pracodawcę, aktualne zaświadczenie z zakładu pracy, legitymacja ubezpieczeniowa z aktualnym wpisem i pieczątką pracodawcy.
Jeżeli nie mamy przy sobie żadnego z dowodów ubezpieczenia, to w nagłych przypadkach lekarz ma obowiązek udzielania świadczenia. W takiej sytuacji jesteśmy zobowiązani dostarczyć stosowny dowód w ciągu siedmiu dni. Jeżeli zaś nasz stan zdrowia byłby ciężki i musielibyśmy zostać w szpitalu, wówczas na dostarczenie zaświadczenia o tym, że jesteśmy ubezpieczeni mamy 30 dni, począwszy od pierwszego dnia pobytu w szpitalu. W przypadku leczenia planowego, dowód ubezpieczenia zdrowotnego musimy okazać przed uzyskaniem świadczenia lub w tym samym dniu. W innym razie placówka obciąży nas kosztami.
Przebywając poza miejscem zamieszkania można korzystać z różnych form świadczeń, m.in. z pomocy lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Możemy zgłosić się do przychodni działającej w miejscu naszego pobytu. Tam uzyskamy informacje, gdzie szukać pomocy w godzinach wieczornych i w nocy. Warto pamiętać, że jeżeli podczas urlopu przebywamy na terenie gminy, w której mieszkamy lub jednej z gmin sąsiadujących, chcąc uzyskać świadczenie musimy zgłosić się do swojego lekarza pierwszego kontaktu. W razie nagłego urazu lub zachorowania mamy do dyspozycji szpitalną izbę przyjęć lub szpitalny oddział ratunkowy. Oddziały te nie zastępują lekarza podstawowej opieki zdrowotnej ani lekarza poradni specjalistycznej. Lekarz kieruje wyłącznie na badania i konsultacje niezbędne ze względu na stan nagłego zagrożenia życia lub nagłego, poważnego zagrożenia zdrowia. W sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia lub w innych stanach nagłych, powinniśmy wezwać karetkę pogotowia ratunkowego dzwoniąc na numer 999 lub 112.
Z koeli na obozach lub koloniach opiekę medyczną dziecku lub młodzieży zobowiązany jest zagwarantować organizator imprezy. Gdy tak się nie stanie, zawsze można skorzystać z pomocy miejscowego lekarza, który ma podpisaną umowę z NFZ. Warto to sprawdzić przed wyjazdem na kolonię. Jeżeli organizator o to nie poprosił, powinniśmy przekazać mu numer PESEL dziecka, który jest niezbędny przy pierwszorazowej wizycie u lekarza. Warto też zrobić kopię jego dowodu ubezpieczenia. Organizator kolonii może także poprosić o pisemną zgodę na udzielenie dziecku pomocy medycznej (np. w trakcie wizyty u lekarza POZ dziecku musi towarzyszyć jego opiekun prawny). Jeśli dziecko cierpi na chorobę przewlekłą powinniśmy pamiętać o zaopatrzeniu go w zażywane przez nie dotychczas leki i pisemnie poinformować opiekunów, na jakie leki lub na co dziecko jest uczulone.
|