To bardzo smutne

W minionym tygodniu dwie osoby zostały odnalezione martwe, w swych domach, dopiero po kilku dniach. Przez blisko tydzień nikt się nie zainteresował, dlaczego tych ludzi nie widać ani nie słychać. A przecież byli i żyli wśród innych, byli znani w swoich środowiskach. I byli samotni…
10 lutego w Błogiem Nowym (gm. Mniszków) do mieszkania 72–letniej kobiety zastukał listonosz. Był zaskoczony, że samotna kobieta, zajmująca się pieskami, nie otwiera drzwi. Spytał o nią sąsiadkę. Gdy dowiedział się, że ostatni raz widziano starszą panią 2 lutego, zaniepokojony zdecydował się na wejście do jej mieszkania. Drzwi były zamknięte, więc je wyważył. Wewnątrz odkrył zwłoki kobiety znajdujące się w rozkładzie i naruszone przez psy. Przybyły na miejsce lekarz stwierdził zgon, który nastąpił prawdopodobnie tydzień wcześniej i wykluczył udział osób trzecich. O zdarzeniu poinformowano prokuraturę, która poleciła przewiezienie zwłok do prosektorium. Wójt gminy zlecił pracownikowi urzędu zaopiekowanie się psami.
Dzień później w Drzewicy policjanci wraz ze strażakami weszli do mieszkania 72–letniego mężczyzny, który też od pewnego czasu nie był przez nikogo widziany i nie odbierał telefonów od znajomych. Znalezione zwłoki wskazywały, że śmierć nastąpiła kilka dni wcześniej. Potem, zgodnie z procedurą, wezwano lekarza, który też wykluczył udział osób trzecich. Zwłoki trafiły decyzją prokuratora do prosektorium.
Coraz częściej wolimy posiedzieć na czacie, pogadać z kimś, kogo nawet na oczy nie widzieliśmy, niż spotkać się w realu. Czy słusznie dokonujemy takiego właśnie wyboru? Pomyślmy o tym, że każdy z nas kiedyś może zostać sam w domu. Człowiek (podobno) jest tak ukształtowany, że musi mieć kontakt z innymi ludźmi. Więc gdy samotna osoba nie pojawia się, zainteresujmy się od razu, dlaczego? Może zachorowała i potrzebuje pomocy? Bo przecież i nam kiedyś może być ona potrzebna, a wtedy będziemy wdzięczni, że kogoś obchodzimy…