Żona psychopaty

"Żona psychopaty", Wydawnictwo Prószyński Media, Warszawa 2013

Majka to młoda, radosna dziewczyna, która na początku studiów poznaje Edwarda mężczyznę, który na każdym kroku okazuje jej swą miłość i uwielbienie. Jest starszy od niej, sprawia wrażenie bardzo oczytanego, wykształconego. Kiedy poznaje go bohaterka, wydaje się jej, że ten mężczyzna przychyli jej nieba. Kiedy Majka zachodzi w ciążę, Edward zachowuje się poprawnie i wkrótce biorą ślub. Nagle wszystko się zmienia. Mąż pokazuje Majce swoje prawdziwe oblicze okrutnego i bezwzględnego psychopaty. Zazdrosnego w nieracjonalny sposób człowieka, który traktuje żonę jak swoją własność. Edward jest dwulicowy. Przed przyjaciółmi i rodziną Majki udaje kochającego, wręcz "do rany przyłóż" męża. Dla otoczenia jest czarującym kochanym mężem. Kiedy jednak zostają sami zmienia się w wyrafinowanego sadystę, który nie tylko bije żonę, ale także dręczy ją wyzwiskami. Nie pozwala jej rozwinąć skrzydeł. Kiedy Majka chce rozwijać swoją pasję, jaką jest fotografowanie, ten śmieje się z niej i jej wielkiej "tfurczości".
Edward nawet podróżując ze swoją żoną w autobusie, szepcze jej do ucha wyzwiska, tak by inni pasażerowie nie słyszeli. Innym razem jadąc autem do tartaku po drewno na podłogi, zostawia Majkę na drodze bez pieniędzy, by sama wróciła do domu. W ogóle nie przejmując się jej losem. Majka jest bardzo dzielną kobietą, która znosi wiele upokorzeń dla dobra swoich dzieci, córki i syna. Po trzynastu latach męczarni Majka decyduje się odmienić swój los ? walczyć o własną godność, spokój dzieci, prawo do szczęśliwego życia. Szybko się jednak przekonuje, jak trudna to będzie walka. Kobiecie trudno będzie udowodnić przed sądem, że jej mąż rzeczywiście ją krzywdził, skoro na potwierdzenie jej słów nie będzie świadków. Nikt ani z rodziny, ani spośród znajomych nie będzie mógł zeznać, że Edward źle traktował swoją żonę, bo nikt tego nie wiedział.
Nawet podczas rozprawy rozwodowej mąż zapewnia wszystkich, że bardzo kocha swoją żonę. Kobieta po wizytach razem z dziećmi w paradni u psychologa, prosi by męża zbadał jeszcze psychiatra. Dla Majki ta opinia wydaje się być ostatnią deską ratunku. I tak rzeczywiście było. W sądzie lekarz psychiatra stwierdził, że Edward jest psychopatą, który czerpie radość ze sprawiania bólu żonie.
Kobieta dostaje rozwód. Majka próbuje sobie ułożyć życie na nowo, bez męża tyrana. Troszczy się o swoje dzieci, pracuje jako nauczycielka geografii w jednej z kieleckich szkół, pielęgnuje swoją pasję fotografii. Udaje jej się nawet zdobywać nagrody na konkursach. Przez cały czas kobieta spotyka się z byłym, mężem przy różnego rodzaju uroczystościach rodzinnych. Patrząc na niego nadal nie potrafi zrozumieć, dlaczego ją tak upokarzała, wręcz znęcał się nad nią. O problemie przemocy w rodzinie bohaterka dowiaduje się także od swojej szwagierki, której udaje się uciec od chorobliwie zazdrosnego męża.
Książka to realistyczne, psychologicznie i prawdziwe, mocne studium dręczonej kobiety. Dręczonej tak, żeby nie było widać, żeby nie miała współczucia obcych, żeby dzieci nie wiedziały. Nic dziwnego, ze dzieciaki, a zwłaszcza córka Kasia nie rozumie zawziętości matki i niemożliwości wybaczenia ojcu.
Ciekawostką jest to, że w książce pojawia się wątek Opoczna. Bohaterka wspomina o płytkach załatwionych przez znajomych właśnie z Opoczna.
Polecam książkę każdemu. Nie tylko kobietom, ale i mężczyznom.