Wychowujemy "kalekie" pokolenia

Tak wynika z badań specjalistów. Zabawy na trzepaku, drzewach, podwórkowe gry wyparte zostały przez komputery, internet, przenośne konsole gier, telewizję i inne współczesne rozrywki. Jest tak źle, że nauczyciele wychowania fizycznego muszą co roku zaniżać poziom oceniania. Obecne ?gwiazdy? szkolnego sportu są gorsze od przeciętniaków sprzed trzydziestu lat. Wina nie leży jednak tylko po stronie uczniów.

? Kiedyś, uczniowie chwalili się, że wuef jest ich ulubionym przedmiotem ? mówi jeden z naszych pedagogów. ? Dzisiaj większość broni się przed ćwiczeniami. Przynoszą zwolnienia lekarskie, również długookresowe i usprawiedliwienia od rodziców. Wiemy, że ogromna większość zaświadczeń jest naciągana i bezpodstawna, ale nie mamy ma to wpływu.
W ten sposób na naszych oczach kolejne pokolenie staje się coraz bardziej niedołężne. Naukowcy już dawno orzekli, że jest to choroba cywilizacyjna. A wcale nie musiałoby tak być, bo współczesne czasy dają idealne warunki do życia i rozwijania się, w tym odżywiania, edukacji, dostępu do pomocy lekarskiej i wielu innych dobrodziejstw cywilizacyjnych. Dzieci są wyższe, lepiej zbudowane, może nawet lepiej wyedukowane, ale niestety nie idzie to w parze z rozwojem ruchowym.

Są coraz słabsi
Jak bardzo postępuje degradacja sprawności fizycznej dzieci i młodzieży widać po analizach wyników w lekkoatletyce. ? Dzisiejsza, najlepiej wysportowana młodzież uważa się za szkolne gwiazdy ? mówi nauczyciel, który szykuje się do przejścia na emeryturę.
? Tymczasem drastycznie odstają od swoich poprzedników, którzy uczyli się chociażby w latach 80.
Dowody? Trzydzieści lat temu przeciętni uczniowie ósmej klasy biegali dystans 60 metrów w czasie ok. 7 sekund. Tymczasem obecnie najlepsi, i to o rok starsi, osiągają wyniki w granicy 7,4?7,5 s. Są to jednak nieliczni. Reszta chwali się 8, a nawet 9 sekundami, a to już przepaść.
W tym samym przedziale wiekowym niegdyś skakało się wzwyż 1,9 metra, dzisiaj jest to 1,6 m i mniej. Z wytrzymałością również nie jest najlepiej. W latach 80. uczniowie tysiąc metrów przebiegali w czasach oscylujących w granicach 2,35?2,42 minuty, teraz jest to 2,50, ale ogromna większość osiąga wyniki dużo powyżej 3 min i więcej.
Z ich siłą również nie jest dobrze. Najlepsi pchają kulę na odległość 11 metrów, kiedyś było to 14 metrów.
Różnice międzypokoleniowe są coraz większe, a obecnie już tak duże, że stają się tematem naukowych analiz, np. w warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Wyniki są porażające.
W 1979 roku 7?letni chłopcy skakali z miejsca w dal 1,29 metra, w 1999 r. ? 1,19 m, a teraz już tylko 1,09 m. Dziewczynki w tym samym wieku skakały 1,22 m, a obecnie 1,05 m, 18?latkowie 2,24, na dzisiejszych zajęciach tylko 2,15, 16?letnie dziewczyny 1,73 a teraz 1,61 m. Uczniowie podstawówki trzydzieści lat temu skakali w dal 4,20 ? 4,30 m, w obecnych czasach niewiele ponad 3 m!
W latach 80. 7?latek pokonywał dystans 600 metrów w 35 sekund, obecnie w 39 s. Jeżeli chodzi o siłę pokoleń, to między nimi jest już prawdziwa przepaść. Niegdyś 7?latek wisiał na drążku 17 s, obecne dziecko nie wytrzyma dłużej niż 7 s. Nastolatkowie wisieli nawet 32 s, a obecnie tylko żenujące 11 s.
Z badań wynika, że największa różnica dotyczy dziewcząt. W lekkoatletyce osiągają wyniki gorsze o 30 proc. niż przeszłe pokolenia i sytuacja wciąż się pogarsza. U chłopców ta tendencja nie jest tak duża, gdyż mimo lat i zmian cywilizacyjnych nadal lubią konkurować.

W grach zespołowych jest lepiej, ale?
Nauczyciele wychowania fizycznego zauważają, że do pogarszającej się motoryki uczniów przyczynia się również system nauczania. Od tysiącleci wiadomo, że królową sportów jest lekkoatletyka. Przyczynia się do wszechstronnego rozwoju ruchowego człowieka. Wyrabia m.in. wytrzymałość, siłę i prędkość. Obecnie już we wczesnych klasach szkoły podstawowej wprowadzane są wuefy kierunkowe. Większa uwaga przykładana jest do tego, by uczniowie robili cokolwiek i niestety najczęściej sprowadza się to do zasady ?róbcie co chcecie?. Ponadto połowa zajęć lekcyjnych poświęcona jest popularnym grom zespołowym, a to oznacza, że na zajęcia z lekkoatletyki praktycznie nie ma już czasu. Jednocześnie poznawanie i wyrabianie technik lekkoatletycznych jest czasochłonne, ale tylko ich znajomość prowadzi do osiągania coraz lepszych wyników w różnych dyscyplinach sportowych, również w piłce nożnej, siatkowej czy ręcznej.
? Ukierunkowanie tak młodych ludzi bez wcześniejszego przygotowania lekkoatletycznego prowadzi do poważnych konsekwencji ? mówi jeden z nauczycieli. ? Uczniowie są dobrzy na przykład w siatkówce, ale jednocześnie nie potrafią biegać i nie mają kondycji. Są za bardzo zaszufladkowani. Nie ma co się okłamywać, uczniowie grający w zespołach są w ogromnej większości ułomni pod względem ruchowym. To straszne, ale moim zdaniem daleko im do sportowców.
Pogarszająca się motoryka uczniów i brak zmian w systemie nauczania zmusza nauczycieli do radykalnych i kontrowersyjnych posunięć.
? By utrzymać jakąkolwiek skalę oceniania, jesteśmy zmuszeni niemal co roku obniżać poprzeczkę ? mówi wuefista. ? Teraz za wynik, za który stawiamy piątkę, trzydzieści lat temu wystawiłbym ledwo trójkę.
Nie oznacza, to że w szkołach nie ma osób, które mogłyby osiągać wspaniałe wyniki w lekkoatletyce. Klasy sportowe w tych dziedzinach, których u nas brakuje, zdobywają w województwie wysokie lokaty. No, ale nasi uczniowie?

Mają inne zajęcia
Zdaniem wuefistów, by ?ratować? przyszłe pokolenia, potrzebne są zmiany w systemie nauczania. ? Nie trzeba opracowywać nowych sposobów nauki, a powrócić do tego, co było dobre i sprawdzało się ? mówią pedagodzy. ? Najważniejsza jest lekkoatletyka, a dopiero później należy uczyć gier zespołowych. Wtedy osiągniemy prawdziwe wyniki. To wymaga jednak od młodzieży poświęcenia i hartu ducha, którego brakuje.
Skąd jednak wśród młodego pokolenia taka niechęć do wysiłku fizycznego?
? Wynika to przede wszystkim z lenistwa ? mówi emerytowany nauczyciel. ? Kiedyś dzieci nie można było z podwórka zagonić do domu, teraz jest odwrotnie. Czas zabija konsumpcyjne podejście do życia.
Zdrowie dzieci niszczą przede wszystkim nowoczesne technologie. Wolą grać w gry komputerowe, czas spędzać w internecie niż na przykład pobiegać. Są wprawdzie osoby, które garną się do sportu, ale jest to znikomy procent wśród uczniów. A i tak nawet te jednostki często kalkują, jaki sport im się lepiej opłaca trenować. Na czym mogą ewentualnie w przyszłości zarobić. W ten sposób wpadają w pułapkę, a i tak nigdy, z różnych przyczyn, nie osiągają poziomu zawodowców.
Poważnym problemem jest także, podejście rodziców do wychowania. ? Lepiej sytuowani wolą u swoich pociech rozwijać zainteresowania sztuką lub obcymi językami, ci biedniejsi najczęściej nie dbają o rozwój dzieci, które pozostawione są same sobie ? mówi jeden z nauczycieli. ? To utrwala w dzieciach przekonanie, że wuef jest im niepotrzebny.
Rodzice nie wykorzystują przy wychowaniu i rozwoju swoich dzieci współczesnych możliwości. ? Zwróćmy uwagę chociażby na odżywianie ? mówi pedagog. ? Obecnie można kupić wszystko. Nie oznacza to jednak, że dzieci się lepiej odżywiają. Tym samym choć są wyższe, lepiej zbudowane od poprzednich pokoleń, są jednocześnie ociężałe, mniej sprawne i brakuje im siły. Dobrobyt i sposób wychowania przez rodziców i niestety szkołę, prowadzi to tego, że zostają kalekami. I wszystko wskazuje, że będzie coraz gorzej. Aż strach pomyśleć, w jakim kierunku to wszystko zmierza.

Autor korzystał m.in. z informacji zawartych w artykule opublikowanym w Dużym Fromacie nr 20 pt. "Matapiłkagrajta"