Uchylona decyzja

Kilka słów historii. Jednym z podstawowych zarzutów stawianych szefostwu CIS przez osoby skarżące się do burmistrza, był fakt załatwiania wielu spraw bez wymaganych decyzji administracyjnych. Również burmistrz stawiał sprawę jasno ? skoro do CIS kierowane są osoby na podstawie decyzji administracyjnej, to i skreślenie z listy uczestników winno się odbyć na podstawie takiej decyzji. Co więcej, Ustawa o zatrudnieniu socjalnym zakłada dwuinstancyjny proces podejmowania decyzji i wręcz jest w tej ustawie zapisane, że na decyzję szefostwa CIS istnieje możliwość odwołania się do WSA. Aby jednak wnieść sprawę trzeba mieć w ręku dokument. Bez niego ani rusz. A takich dokumentów zainteresowani nie otrzymywali.
Jesienią 2011 roku, jedna ze skreślonych uczestniczek CIS, nie mogąc doprosić się decyzji na piśmie, skierowała do WSA skargę na bezczynność organu. 22 marca 2012 r. zapadł wyrok, w którym WSA zobowiązał dyrektora Centrum Integracji Społecznej ?Zielone Światło? do wydania żądanej decyzji. Wyrok uprawomocnił się 18 maja. Tego też dnia doręczona została skarżącej ?decyzja administracyjna? w sprawie zaprzestania realizacji programu zatrudnienia socjalnego. Jak wynikało z treści owej decyzji wystawiona była z datą 30 września 2011 roku, a więc blisko sześć miesięcy wcześniej. W decyzji nie było żadnej podstawy prawnej, brak było również właściwego uzasadnienia. Leokadia D. (inicjały zmienione) postanowiła decyzję zaskarżyć do WSA. Najpierw, zgodnie z przepisami, chciała to zrobić za pośrednictwem CIS, ale tam nie odebrano pism. W związku z tym sprawa została bezpośrednio skierowana do WSA. Podniesiono w niej niezgodne z prawem wykreślenie z programu zatrudnienia socjalnego, naruszenie szeregu norm prawnych dotyczących wymogów jakim powinna odpowiadać decyzja administracyjna. Wręczenie decyzji wystawionej z datą 30 września 2011 roku, było, zdaniem skarżącej, poświadczeniem nieprawdy przez szefową CIS. W kilkustronicowej odpowiedzi na skargę, szefostwo CIS podnosiło, że nie jest organem administracji publicznej, że podjęcie decyzji przez kierownika CIS nie jest tożsame z koniecznością wydania jej na piśmie itd., itp.
10 października 2012 r. zespół orzekający Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w trzyosobowym składzie sędziowskim uznał skargę Leokadii D. za zasadną. Badając decyzję z 30 września 2011 roku sąd stwierdził naruszenie ustawy o zatrudnieniu socjalnym oraz kodeksu postępowania administracyjnego.
Sąd stwierdził, że decyzja kierownictwa CIS o skreśleniu z listy uczestników jest decyzją ostateczną, od której przysługuje skarga do sądu administracyjnego i wynika to z literalnego brzmienia art. 13 ust. 4b ustawy o zatrudnieniu socjalnym. W związku z tym sąd wskazał, że dyrektor CIS nie ma racji stwierdzając, że w sprawie nie toczyło się żadne postępowanie, a CIS nie będący organem administracji publicznej nie wydaje decyzji. Taka interpretacja jest, zdaniem sądu, w oczywisty sposób sprzeczna z obowiązującymi przepisami prawa. Sąd skonstatował, że wbrew stanowisku szefostwa CIS wyrażonemu w odpowiedzi na skargę (jest w niej ponownie mowa o tym, że CIS nie jest organem administracji publicznej), w myśl art. 153 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawa i wskazania zawarte w orzeczeniu sądu wiążą zarówno organ wskazany w orzeczeniu (w tym przypadku CIS) jak i każdy następny skład orzekający w tej sprawie.
Zdaniem sądu, w myśl art. 13 ust. 4 ustawy o zatrudnieniu socjalnym, zaprzestanie realizacji programu (skreślenie z listy) następuje w przypadku: uporczywego naruszania przez uczestnika postanowień programu uniemożliwiajacego jego kontynuowanie, trwałego opuszczenia przez uczestnika zajęć w Centrum lub dobrowlnego oświadczenia uczestnika programu o odstąpieniu od jego realizacji. W swojej decyzji szefostwo CIS nie powołało się na żaden w wyszczególnionych enumerycznie przypadków. Co więcej, treść decyzji z 30 września 2011 roku jest ?niejasna, lakoniczna i pozbawiona wyciągnięcia z niej logicznych wniosków?. Ponadto wydanie przez szefostwo CIS decyzji z datą wsteczną stanowi istotne naruszenie przepisów postępowania, tym bardziej, że decyzja weszła do obrotu prawnego z momentem jej doręczenia, tj. 18 maja 2012 r. Decyzja nie mogła być wydana 30 września 2011 roki, bo jej wówczas nie było, jak wynika z akt sprawy. Decyzja administracyjna winna zawierać oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie można się odwołać, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydawania decyzji, a zaskarżona decyzja tych wymogów nie spełnia.
Wyrok nie jest prawomocny. Zgodnie z procedurą uprawomocnienie nastąpi w połowie grudnia. O dalszych losach w sprawie tej decyzji będziemy pisać.