Tajemnice ukryte w nazwach cz. LXXX

Zarzęcin należał niegdyś do biskupów kujawskich i to im prawdopodobnie zawdzięcza swoje powstanie. Ta wieś biskupstwa włocławskiego wymieniona została pierwszy raz w 1412 roku, w dokumencie rozgraniczenia dóbr kościelnych od posiadłości rodu Awdańców.
Badania archeologiczne ujawniły w Zarzęcinie ślady osady z okresu wczesnośredniowiecznego, tj. z XI wieku. Wszystkie okoliczne wsie stanowiły wówczas własność szlachecką lub kościelną, głównie klasztoru cystersów w Sulejowie.
Jedną ze szlacheckich familii był ród Awdańców, na czele którego stał Pakosław Stary oraz jego potomkowie. Do innych rodzin należeli Duninowie herbu Drzewica. Posiadacze szlacheccy mający swe dobra w dzisiejszej gminie Mniszków zaliczali się do średniej i drobnej szlachty.
Z zapisków historycznych wynika, że w XVIII wielu były tu browar, karczma, gorzelnia, młyn oraz szesnaście domów.
Na początku XIX wieku Zarzęcin przeszedł na własność dóbr rządowych i znalazł się w posiadaniu Rosjanina Mukowa, a następnie rodziny Kamockich i innych. Z danych demograficznych wynika, że w 1827 roku na terenie wsi było 27 domów i 213 mieszkańców, a w 1881 roku 40 zabudowań mieszkalnych i 232 zameldowanych tam osób.
Pierwsza wzmianka na temat nazwy, będącej przykładem nazwy osobowej, pochodzącej od imienia Żarzęta bądź Żarko (niektórzy twierdzą, że od słowa Żar), pochodzi z 1374 roku i wówczas notowano ją jako Sarzacin. W 1412 roku ewoluowała do Szarzencina, a w 1415 roku brzmiała ona Szarzanczino. W 1520 roku tę nazwę zapisywano Zarzeczyn, a w 1577 Zarzeczin. Z czasem stała się Żarzęcinem, by w końcu osiągnąć obowiązującą do dziś formę Zarzęcin.
Zmiana przedostatniej postaci na aktualną nastąpiła w wyniku dysymilacji ż?sz > z?ż. Dysymilacja, inaczej rozpodobnienie lub odpodobnienie, to jeden z podstawowych zależnych procesów fonetycznych, polegający na zaniku podobieństwa głosek. Zmiana, która zaszła na tej konkretnej płaszczyźnie to tzw. dysymilacja szumiących w języku polskim i jest przykładem odpodobnienia ogólnowyrazowego. Taka sama modyfikacja zaszła w wielu polskich wyrazach, np. żgliszcze > zgliszcze.
Zarząęci położony jest tuż nad brzegiem Zalewu Sulejowskiego, przez co stał się miejscem, do którego chętnie przyjeżdżają turyści. W Zarzęcinie znajdują się: pole namiotowe, tzw. wioska żeglarska oraz stanica Hufca ZHP Łódź?Widzew, gdzie w sezonie często odbywają się regaty oraz występują grupy szantowe. Przez wieś przebiega pieszy Szlak Rekreacyjny Rzeki Pilicy. Zarzęcin to także doskonałe miejsce dla amatorów wędkowania.