Tajemnice ukryte w nazwach cz. LXII

Pierwsze wzmianki na temat nazwy tej miejscowości pochodzą z 1354 roku i już wówczas notowana była ona jako Trzebina. W 1508 roku w zapiskach pojawia się jednak jako Trzebnya, w 1520 roku ewoluuje do Trzebyna, a w 1577 roku wraca do pierwotnej postaci. Ta forma zakorzeniła się na dobre w materiałach onomastycznych i obowiązuje do dziś. Wśród najstarszych mieszkańców wsi usłyszeć można jeszcze wymawianie tej nazwy z użyciem gwary opoczyńskiej ? Čšebina.
Naukowcy nie są jednomyśłni w sprawie pochodzenia nazwy wioski. Maria Kamińska podaje, że jej korzenie tkwią w nazwie osobowej Trzeba, inni są zdania, że pochodzi od wyrazu trzebić, zatem według nich jest to nazwa stricte kulturowa. Stanisław Rospond, bazując na zapiskach historycznych z XIV wieku, odnalazł tam Trzebinę i pokrewne jej miejscowości takie jak: Trebinę, Trzebinię i Trzebynię. Dotarł do informacji, że pochodzenie tych nazw ma wspólne źródło w wyrazie trzebież leśna, czyli karczunek.
Ta wieś stanowiła pierwotnie własność Duninów herbu Łabędź. W 1354 roku jej właścicielem był Pietrasz, syn Krystyna Dunina. Na przestrzeni XVI?XVIII wieku Trzebina należała do rodziny Strzemboszów, a następnie była w posiadaniu Grabińskich, a później Potockich.
Z danych demograficznych wynika, że w miejscowość ta w 1827 roku posiadała 24 domy i 184 mieszkańców, a w 1881 roku 37 zabudowań mieszkalnych i liczyła 260 ludzi. Na początku XX wieku tutejszy folwark został rozparcelowany, a jego ziemie zakupiła miejscowa ludność.