Sami swoi

Gdy na pracy brak klnie lud,
Dookoła jest jej w bród.
No, po prostu zatrzęsienie!
Wszędzie czeka zatrudnienie.
Ekstrafuch jest w Polsce rój,
Gdy w CV dopisek: swój.
Kumple, krewni, czyli cacy,
Dla nich polski rynek pracy.
Aby swojak ? jest robota!
Też gdy przygłup lub idiota.
Rynek się dla swoich mnoży.
A jak nie ma to się tworzy.
Czy w starostwie, czy też w siołach,
W magistracie, w PUP-ie, w szkołach,
W rządzie, w sądzie, w ZUS-ie, w gminie,
Atmosfera jak w rodzinie.
Aż się dziwią wszyscy z boku,
Że nie chodzi nikt w szlafroku.
Swojski polski pracy rynek,
Choć i trafi się rodzynek.
Lecz bez obaw, spoko chłopie,
Wnet rodzynka się wykopie.
Ooo, już mknie, na zbity ryj!
Bo na etat ma chęć stryj.
Pracy w Polsce jest dla wielu,
Więcej niźli w PRL-u!
Wszak rodzina się rozrasta,
Bo pluralizm jest i basta.
Dziś od partii aż się roi,
Każda rynek pracy doi.
Choć na pracy brak klnie lud,
Dookoła jest jej w bród.
Gdzie nie spojrzysz zatrudnienie.
No, po prostu zatrzęsienie.
Dla dziewczyny wraz z chłopakiem,
Jeśliś krewnym lub swojakiem.
A że cały lud, bez krewy,
Od Adama i od Ewy.
Śmiało dodaj do CV,
Że z rodziny także ty.
Pracy nie da, bądźmy szerzy,
Tylko, co w Boga nie wierzy.