tygodnik opoczyński
Baza firm
 
Aktualności

 Dzieje pielgrzymkami pisane

 
Jak drzewiej bywało

Można na różne sposoby pisać dzieje Polski, zwłaszcza ostatnich stuleci, można je interpretować wedle wielorakiego klucza. Jeśli jednakże chcemy się dowiedzieć, jak płyną te dzieje w sercach Polaków, trzeba przyjść tutaj. Trzeba przyłożyć ucho do tego miejsca. Trzeba usłyszeć echo całego życia narodu w Sercu Jego matki i Królowej ? to słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II w 1979 roku podczas mszy św. na Jasnej Górze. Nie mogło zabraknąć na szlaku mego pielgrzymowania Jasnej Góry ? powiedział tam 20 lat później, 7 czerwca 1999 roku.
Co roku w sierpniu dwukrotnie przez cały kraj zmierzają na Jasną Górę pielgrzymki: na święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ? najważniejsze i najstarsze święto Matki Bożej w roku liturgicznym (15 sierpnia), i na Matki Boskiej Częstochowskiej (26 sierpnia). Największą jest doroczna pielgrzymka warszawska, ale idą pielgrzymki akademickie, środowiskowe, parafialne, rolników i różnych grup zawodowych. Tylko w sierpniu z całego kraju na Jasną Górę każdego roku wychodzi ponad 40 pielgrzymek pieszych, w których wędruje około 100 tysięcy osób. Pątnicy przemierzają łącznie ponad 15 tysięcy kilometrów, szlakami przecinającymi całą naszą ojczyznę.
Według ?Encyklopedii Kościelnej? z 1893 roku pielgrzymka to: pobożna praktyka, podróż (piesza lub różnymi środkami lokomocji), podejmowana z pobudek religijnych przez osoby pojedyncze lub grupy pątnicze do miejsca świętego, słynącego z objawień, ważnych wydarzeń historyczno?religijnych, cudów, cennych pamiątek, relikwii itp. Motywem podjęcia trudu pielgrzymowania może być chęć zadośćuczynienia za popełnione występki lub też chęć wyrażenia prośby, np. o zdrowie, o pomyślność. Pątnicy pielgrzymują również, ażeby wyrazić wdzięczność, np. za urodzenie dziecka, odzyskanie sprawności fizycznej.
Pielgrzymki kojarzą się nam z Kościołem katolickim. Dlaczego? Już w starożytności mieliśmy do czynienia z pielgrzymami zmierzającymi do świętych miejsc kultu bogów. Rozkwit tej formy religijności nastąpił w średniowieczu, właśnie za sprawą kościoła rzymskokatolickiego. Pielgrzymki stały się wówczas jedną z form oczyszczenia się z grzechów i uzyskania rozgrzeszenia. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa odbywano pielgrzymki pokutnicze za grzechy ciężkie (zbrodnie na tle seksualnym, zabójstwa, kradzieże własności Kościoła, bluźnierstwo, herezje, czary, nieprzestrzeganie postu). W XIII i XIV wieku, w miejsce pielgrzymek pokutniczych, pojawiły się procesje biczowników.
Tradycje pielgrzymowania na Jasną Górę sięgają początków sanktuarium w 1382 roku, kiedy to książę Władysław Opolczyk sprowadził paulinów z Węgier oraz dokonał fundacji klasztoru. W krótkim czasie stało się ono jednym z najbardziej uczęszczanych miejsc pielgrzymkowych. Szybko bowiem rozniosła się sława o cudach zdziałanych za pośrednictwem Matki Bożej.
Już w 1429 roku król polski Władysław Jagiełło pisał do papieża Marcina V: Miejsce to utrzymuje się jedynie z jałmużny pielgrzymów oraz doznaje wsparcia z napływu ludzi, których mnóstwo zbiega się do owego kościoła w nadziei zbawienia. Profanacja cudownego obrazu w Wielkanoc, 14 kwietnia 1430 roku, kiedy to banda rabusiów z Czech, Moraw i Śląska dokonała napadu na klasztor oraz uroczysta procesja z Krakowa na Jasną Górę po jego odnowieniu w 1434 roku przyczyniły się do zwiększenia napływu pątników. Bohaterska obrona Częstochowy podczas potopu szwedzkiego w 1655 roku, kierowana przez ówczesnego przeora ojca Klemensa Augustyna Kordeckiego, dopełniła obrazu klasztoru jako miejsca cudami słynącego. Legat papieski, wysłannik Grzegorza XIII do króla polskiego Stefana Batorego, Antonio Possevino (1533?1611), urzeczony liczbą pielgrzymów w czasie obchodów trzystulecia klasztoru roku, nazwał Jasną Górę ?polskim Loreto?. Według zachowanych kronik w XVI wieku pątnicy przybywali z prawie 300 miejscowości znajdujących się w granicach Rzeczypospolitej i z około 50 położonych poza jej granicami. Większość wędrowało z odległości powyżej 60 kilometrów.
Na początku XVIII wieku do Częstochowy zaczęła corocznie wędrować Warszawska Pielgrzymka Piesza, która w bieżącym roku wyruszyła już 300. raz, co stanowi swego rodzaju fenomen religijny i społeczny w Europie. Rozpoczynana w święto Przemienienia Pańskiego (6 sierpnia) Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę jest najstarszą, która wychodzi ze stolicy. Jej historia wiąże się z epidemią tyfusu plamistego, który w 1711 roku dziesiątkował miasto. Istniejące wtedy przy paulińskim kościele pod wezwaniem Świętego Ducha w Warszawie Bractwo Pana Jezusa Pięciorańskiego poprowadziło w imieniu miasta pielgrzymkę na Jasną Górę prosząc o ocalenie przed szalejącą zarazą. Przed cudownym obrazem Matki Bożej pielgrzymi ślubowali, że co roku z klasztoru ojców paulinów wyruszy na Jasną Górę pokutno?dziękczynna kompania. Był to początek tradycji, która nieprzerwanie trwa już trzy wieki. Lud warszawski dotrzymał złożonego ślubu. Mimo zaborów, powstań, wojen i ustroju, w którym państwo ingerowało we wszystkie dziedziny życia społecznego, kulturalnego i osobistego obywateli, co roku z Warszawy wyruszała pielgrzymka.
Tylko raz warszawiacy nie dotarli do sanktuarium. W 1792 roku żołnierze pruscy lub Kozacy, 30 km przed Częstochową, zamordowali wszystkich pielgrzymów. Aby tradycja wędrowania została utrzymana, na Jasną Górę udały się wtedy rodziny zgładzonych pątników.
Okres rozbiorów (1772?1918) stanowił utrudnienie dla ruchu pielgrzymkowego, lecz mimo zakazów i szykan przybywały na Jasną Górę liczne grupy pątników. Na uroczystości pięćsetlecia Jasnej Góry (1882 rok) przybyło około czterysta tysięcy osób. Wędrówki nie zatrzymało ani powstanie warszawskie, ani okres komunistyczny a Warszawska Pielgrzymka Piesza była jedną z niewielu, która mogła być organizowana. Gdy w 1963 roku ówczesne władze nie wydały zgody na wędrówkę, argumentując odmowę epidemią ospy, wyruszyła nielegalna pielgrzymka, chociaż milicja cofnęła do Warszawy ciężarówki z bagażami.
Piesze pielgrzymki są znamieniem polskiego katolicyzmu obecnych czasów. Trwają najczęściej kilka lub kilkanaście dni i stają się miejscem integralnej ewangelizacji, której pierwszym elementem jest dawanie świadectwa. Są rekolekcjami w drodze. Nie tylko w drodze na Jasną Górę.
Rzesze wiernych pielgrzymują do dziś również do relikwii św. Stanisława ze Szczepanowa na Skałce w Krakowie, grobu św. Wojciecha w Gnieźnie i rozsianych po całym kraju sanktuariów maryjnych takich jak Licheń koło Konina, Ludźmierz na Podhalu, Piekary Śląskie, Kodeń na Podlasiu, czy bliżej nas położone Studzianna?Poświętne. Największa w Europie ilość świętych miejsc pątniczych i nieprzerwany burzami dziejowymi wielki ruch pielgrzymkowy sprawił, że Polska została nazwana przez papieża Pawła VI ?Ziemią Pielgrzymek?. Warto wspomnieć przy okazji, że na Jasną Górę pielgrzymowali nuncjusz Achille Ratii, późniejszy papież Pius XI, i Giuseppe Roncalii, przyszły papież Jan XXIII. Wielokrotnie był tam papież Jan Paweł II. Podróż apostolską do jego ojczyzny, w tym do sanktuarium jasnogórskiego, odbył w maju 2006 roku papież Benedykt XVI.
Zebrał: erg



Tradycyjnie do pielgrzymki opoczyńskiej dołącza grupa pątników z Drzewicy


Żegnający pielgrzymkę ordynariusz diecezji radomskiej, ks. bp Henryk Tomasik podziękował za zabezpieczenie przemarszu pątników sierż. sztab. Witoldowi Widawskiemu z opoczynkiej drogówki


erg   

Artykuł ukazał się w wydaniu nr 32 (735) z dnia 12 Sierpnia 2011r.
 
Kontakt z TOP
Tomaszów Mazowiecki - baza wiedzy Biuro ogłoszeń
oglotop@pajpress.pl

Tomaszów Mazowiecki - baza wiedzy Dział reklamy
tel: 44 754 41 51

Tomaszów Mazowiecki - baza wiedzy Redakcja
tel: 44 754 21 21
top@pajpress.pl
Artykuły
Informator
Warto wiedzieć
Twój TOP
TIT - rejestracja konta Bądź na bieżąco.
Zarejestruj konto »