Zdejmij maskę

Większość z nas ubiera się inaczej wychodząc ?do ludzi?, w mieszkaniu się przebieramy w gorsze ciuchy. Tak właśnie rozpoznaje się zakładanie maski ? jeśli w towarzystwie zachowujesz się inaczej niż w samotności, pragniesz wywierać na innych odpowiednie wrażenie.

Atak czy obrona
Zgrywamy się przede wszystkim po to, aby obronić dobry wizerunek siebie w oczach innych. Dlatego niektóre techniki autoprezentacji nazwano obronnymi.
Do takich obronnych technik należą na przykład wymówki (Szefie nie będę mógł dzisiaj zostać po godzinach, muszę odebrać dziecko z przedszkola?) i usprawiedliwienia (Spóźniłem się na lekcję, bo autobus zaspał i budzik mi się zepsuł?).
Psycholodzy odkryli jednak, że wymówki i usprawiedliwienia generalnie nie są skutecznym sposobem utrzymywania u innych ludzi dobrego mniemania o nas samych.

Niczego się po mnie nie spodziewaj
Dlatego niektórzy stosują inny zabieg ? przedstawiają się jako osoba słaba i niezaradna: Potrzebuję pomocy, jestem bezradny, niczego ode mnie nie oczekujcie? Tak robi chłopak na dyskotece, który chce poderwać dziewczynę, ale wychodzi na parkiet i kuleje. Albo chce jakoś zaistnieć w towarzystwie, więc wzbudza zainteresowanie tym, że ma depresję, jest bardzo smutny i nieszczęśliwy. Tak robi też kobieta, która mówi mężczyźnie, że bez niego nie da sobie rady albo popełni samobójstwo, jeśli on odejdzie i człowiek, który przychodzi na egzamin lub rozmowę kwalifikacyjną, a wyraźnie nie wytrzeźwiał jeszcze po wczorajszej libacji.
Niestety także strategia zlitujcie się nade mną przynosi przeważnie więcej strat niż zysków. Spośród wszystkich obronnych technik autoprezentacyjnych sprawdza się dobrze tylko zwyczajne przepraszanie.

Najlepszą obroną jest atak
Część z nas zamiast bronić wizerunku, stara się aktywnie wytworzyć pożądany obraz siebie w oczach innych. Temu mają służyć techniki, które nazwano zdobywczymi.
Najbardziej powszechna z nich polega na odgrywaniu konformisty ? zgadzamy się z tym co mówią inni, nie wyrażamy sprzeciwu, ukrywamy swoje niedowierzanie w rozmowie itp. To technika skuteczna, bowiem faktycznie ludzie bardziej nas lubią, gdy się z nimi zgadzamy.
Niektórzy jednak brzydzą się takim wazeliniarstwem, wiec grają wobec innych osobę bardzo moralną: Czy w Polsce jest jeszcze jakiś uczciwy człowiek? (w domyśle ?Prócz mnie i ciebie??), Ludzie wokół nas to bestie!, W mojej pracy wszyscy tylko ryją pod innymi (??wyjąwszy mnie, naturalnie?) itd.
Inną jeszcze strategią wytwarzania pożądanego obrazu siebie jest ?pławienie się w cudzej chwale?. Staramy się aby inni kojarzyli nas z kimś nieprzeciętnym. W tym celu robimy sobie zdjęcia ze sławnymi osobami, mówimy innym, że komuś znanemu uścisnęliśmy dłoń, a przynajmniej go widzieliśmy. Czasem mimochodem ujawniamy swoje koneksje: Świetny żart opowiedział mi ostatnio mój sąsiad, minister. Posłuchajcie?
Chcemy być kojarzeni nie tylko z atrakcyjnymi ludźmi, ale i z atrakcyjnymi przedmiotami. Kupujemy drogie samochody, ubieramy się w markowe ciuchy itp. Pewna kobieta mówiła: Z jednej strony jestem oszczędna, ale z drugiej kupiłam sobie torebkę za 6000 zł, na którą wzięłam kredyt. Nikt nie ma takiej torebki jak ja?
Czy w autoprezentacji jest coś złego? To powszechne zjawisko i tak długo jak sami nie nabieramy się na role, które odgrywamy wobec innych, wszystko jest OK.