Taśmy prawdy

Wszystko w kraju dziś na opak.
Podsłuch, ściema, panią chłopak,
Lśnią bandyci, łże elita,
Bohatera gra łachmyta.
Gdzie nie spojrzysz nie w porządku!

Lecz zacznijmy od początku.

Zwołał premier ludzi masę.
Telewizję, radio, prasę,
By wyjaśnić w jednym ruchu,
O co chodzi w tym podsłuchu.

Miał w dodatku, Boże mój,
Też rzec co to: d?, ch?.

Więc nikogo niech nie dziwi,
Że lud cały siadł przed tiwi.
Wszak wiadomo człek uczony,
Powie wnet kto popieprzony.

Skoro wie to nawet Belka,
To dla Tuska bagatelka.

Pięść ściskają więc kibice,
Czy nasz kraj jest wciąż w praktyce?
Czy po prostu, jak w powieści,
Ledwo się w teorii mieści.

Jak Sienkiewicz wie "artysta",
To też premier oczywista.
Wreszcie zjawia się na planie,
W telewizji, na ekranie.
I, o matko, nic nie mota,
Nie wywija kitą kota,
Ale wali prosto z mostu:

Treść taśm ? taki slang po prostu.

Dziwny język polityka?
Naród nie zna, w ząb, języka.

Choć lud czekał, że z podsłuchu,
Będzie bomba, kupa puchu,
Łby polecą, będą scysje,
Odwołania i dymisje,
To jak zwykle, przy aferach,
W kiciu zamknie się kelnera.

Morał z całej tej afery,
Nieprzyjemny, ale szczery,
No i jeszcze ciut doniosły:
Władza mądra!
A my osły?

W Polsce ważny tylko swój.
Reszta ? z taśm wynika ? ch?!

PS Drugi morał ? wpis to rzadki,
Opozycji: też masz wpadki!
Nim kraj zaczniesz wieść do ładu
Wspomnij choćby: spieprzaj dziadu.