Tajemnice ukryte w nazwach cz. XIV

Jako odrębne wioski występują już w połowie XV wieku. Zameczek był siedzibą właściciela i administracji dworskiej, a na jego usługach pozostawała ludność Wygnanowa. Sołek natomiast stanowił pierwotnie ośrodek parafialny. Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od ?sołek?, oznaczającego kiedyś spichlerz na zboże. Pierwotnie te trzy miejscowości nosiły nazwę Damujowice i były odwiecznym gniazdem rodu Strzemboszów.
Około 1445 roku, ówczesny starosta opoczyński Mściwuj ze Skrzynna, postawił w Damujowicach (zwanych później Damajowicami) na terenie obecnego Sołka, drewniany kościół pod wezwaniem Najświętszej Panny i św. Barbary. Świątynię uposażył dziesięcinami z Gielniowa oraz Krzczonowskiej Woli biskup Wincenty Kot z Dębna. W 1447 roku, synowie Mściwoja, Jan i Tomasz ze Skrzynna, zapisali część swojego dziedzictwa w Damojowicach proboszczom wspomnianego kościoła. Dobra te leżały blisko świątyni, nad rzeką Drzewiczką, wzdłuż rowów zwanych dawniej Smugiem.
Pierwotny kościół parafialny w Sołku był drewniany, pokryty gontem. Składał się z prezbiterium zwróconego na wschód, do którego od północy przylegała zakrystia i nawa, do której można było wejść przez dwa przedsionki od zachodu i północy. Od południa ze świątynią łączyła się murowana kaplica, a ściany kościoła wspierane były przez murowane, piramidalne przypory. Na dachu świątyni znajdowała się kopułka, a między prezbiterium i nawą widniała ?tęcza? z wizerunkiem Chrystusa. Wewnątrz i na zewnątrz kościół był obity tarcicami. Prezbiterium miało sufit owalnie zaokrąglony, a nawa natomiast płaski. Do świątyni światło dostawało się trzema oknami znajdującymi się od południowej strony i czterema od zachodu. Główny ołtarz był drewniany, a nad nim widniał obraz Przemienienia Pańskiego. Na zasuwie natomiast znajdował się wizerunek św. Barbary, patronki parafii, której także podobizna w postaci rzeźbionej figury widniała w ołtarzu. Po lewej stronie kościoła znajdował się natomiast ołtarz z postacią ukrzyżowanego Jezusa, a po przeciwległej stronie ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej. Po prawej stronie prezbiterium była murowana kaplica pogrzebowa rodziny Drużbackich. Na początku XIX wieku dobudowano do niego kaplicę, a w 1930 roku szeroką nawę wraz z wieżą od strony zachodniej. Nieopodal kościółka znajdował się cmentarz, w którego zachodnim rogu stała drewniana dzwonnica. 18 lutego 2008 roku kościół spalił się doszczętnie. Na fundamentach spalonej świątyni wybudowano nowy murowany, wzorowany na poprzednim. 4 grudnia 2010 roku biskup Henryk Tomasik dokonał konsekracji obiektu.
Na początku do parafii należał Wygnanów zamek z osadą (późniejszy Zameczek), Gielnów i Kszczonów. W XVI wieku parafia przestała istnieć, jednak wzrost ludności i powstanie nowych osad spowodowało przywrócenie parafii.
W 1716 roku doszło do podziału dóbr głównie pomiędzy Mikołajem, Aleksandrem, Felicjanem i Janem Strzęboszami. Według danych demograficznych, w 1827 roku Sołek był niewielką wioską liczącą jedynie trzy domy i osiemnastu mieszkańców. Pod koniec XIX wieku w Sołku było już osiem domów i mieszkających w nich ponad trzydziestu ludzi, a w okresie międzywojennym we wsi znajdowało się dziewiętnaście zabudowań mieszkalnych i przebywało tu na stałe dziewięćdziesięciu sołecczan. Obecnie wieś zamieszkuje ponad sześćdziesięciu mieszkańców.