Rok Księżyca

Mapa księżyca autorstwa Jana Heweliusza z 1647 roku

W środę, 20 marca, o godz. 12.02 Słońce wkroczy do znaku Barana i nastąpi zrównanie się dnia z nocą. W tym momencie rozpocznie się kalendarzowa wiosna i nowy rok zwrotnikowy, który jest podstawą horoskopów zodiakalnych.
Astrologia europejska za mędrcami starożytnego Babilonu przyjmuje, że w cyklu siedmioletnim każdy rok zwrotnikowy ma swego regenta ? planetę, której wpływ jest wówczas silniejszy niż oddziaływanie gwiazdozbiorów Zodiaku. Do planet tego cyklu ? zgodnie z geocentrycznym systemem wszechświata Ptolemeusza ? oprócz Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza i Saturna zaliczane były również Słońce i Księżyc. Z nastaniem tegorocznej wiosny astrologiczne rządy nad naszą planetą obejmie właśnie Księżyc.
Starożytni nazywali go matką Ziemi, gdyż według ówczesnych wierzeń życie powstało na Księżycu, ale Ziemia wyssała z niego wszystkie soki żywotne. U Sumerów Księżyc określany był nazwą "A. Ku" ? wzniosły syn, a o jego wyjątkowym znaczeniu w wierzeniach starożytności świadczy to, że przez Babilończyków Księżyc, Słońce i Merkury uważane były za bóstwa, podczas gdy resztę planet zaliczano do gwiazd. Łatwe dla obserwowania fazy Księżyca rodziły najróżniejsze mity, z reguły jednak łączono z nimi cykl ludzkiego żywota: dzieciństwo, wiek dojrzały, starość i śmierć, a następnie narodziny nowego życia. W alchemii Księżyc był symbolem zmienności, dla astrologów uosobieniem bierności i podatności na wpływy silniejszego (odbicie światła słonecznego).

Jako regent roku
Księżyc sprzyja jednostkom o spokojnym, nieco flegmatycznym charakterze, ustabilizowanych poglądach i sprecyzowanych dążeniach. Podejmowane pod jego zwierzchnictwem przedsięwzięcia nieraz muszą pokonywać mur bezwładności, wymykają się spod kontroli i ponowne zapanowanie nad nimi wymaga siły woli, determinacji i nieustannej aktywności. Księżyc nie sprzyja bowiem wzmożonej przedsiębiorczości i nie nakłania do bardzo aktywnego działania.
W wydanym w 1542 roku w Krakowie "Zielniku" Hieronim Spiczyński, botanik i lekarz króla Zygmunta II Augusta, podawał, że człowiek urodzony w roku Księżyca bywa myślący wiele, i tam i sam się błąkający, bojaźliwy, szemrzący, nowe rzeczy roznoszący. Bywa nikomu nieposłuszny, nikomu nie chce być poddany, częstokroć stęka, rzadko wesoły, kocha się w żeglowaniu na wodach, jest prawdziwy, nie żąda cudzych rzeczy, łatwo się rozgniewa, a zasię bardzo łatwo bywa uspokojon, jest bladej płci, ma twarz okrągłą, rzadko szczęśliwy w dobru czesnem, przed czasem osiwieje, silne dufania pokłada w majętności, miewa znak niejaki na twarzy. Komornikiem bywa, pielgrzymem, żeglarzem, rybitwem, albo kuśnierzem, albo tym, co pieniądze kują, tj. mincerzem.
W latach Księżyca częściej na świat przychodzić miały istoty płci żeńskiej ? zarówno rodzaju ludzkiego, jak i gatunków zwierząt. Kobiety urodzone w tych latach zwykle są pełne wdzięku ? miłe, słodkie, łagodne, o bujnych kształtach, wróżono im też wczesne małżeństwo i liczne potomstwo. Za to mężczyźni nieco zniewieściali i niewykazujący tradycyjnych męskich cnót. Lata Księżyca powinny być dobre dla spraw małżeńskich. Ci, którzy wówczas zmieniają stan cywilny, mogą liczyć na długie życie we dwoje, pobłogosławione potomstwem. Staroperska astrologia uznawała, że Księżyc patronuje złodziejom i szpiegom, zaś współczesna głosi, że opiekuje się żeglarzami, ogrodnikami, służącymi, aktorami, lekarzami, posłami i myśliwymi.

Pod szczególną opieką Księżyca
są wszystkie osoby urodzone pod znakiem Raka, a także od 21 marca do 20 marca następnego roku w latach: 1908, 1915, 1922, 1929, 1936, 1943, 1950, 1957, 1964, 1971, 1978, 1985, 1992, 1999 i 2006. Dodatkowo Księżyc wspiera urodzonych w drugiej dekadzie Byka, pierwszej dekadzie Wagi i drugiej dekadzie Strzelca. Działając konstruktywnie Księżyc wzmaga: wrażliwość, wyobraźnię, skromność, uprzejmość, romantyczność, umiejętność asymilacji i adaptacji, pamięć, refleksyjność i osobisty magnetyzm. Działanie destrukcyjne Księżyca ujawnia: niestabilność, nadwrażliwość, przesądność, nieśmiałość, słabą wolę, uległość, niezdecydowanie, lęk, poczucie braku bezpieczeństwa i lenistwo. Szczególną opieką Księżyc otacza artystów. Zatem w tym roku mogą powstać nowe dzieła, ludzie znów będą garnąć się do prawdziwej sztuki, zapełnią się sale kinowe. Za to nie popiszą się politycy: zamiast dyplomatycznych rokowań będzie wiele gwałtownych reakcji, grożących napięciami i prowadzących do zmian na arenie międzynarodowej. Czy dotyczyć to będzie także rozchwianej polskiej sceny politycznej?

Pogoda w latach Księżyca
Stanisław Duńczewski, profesor Akademii Zamojskiej, w wydanym w 1742 r. "Kalendarzu" lata pod rządami Księżyca określał, jako zwyczajnie wilgotne, tj. mokre, zimne i śnieżyste, bywają też w nich rzadkie nawałnice i bez niebezpieczeństwa, wielkie wiatry, porywcze i silne, osobliwie w zimie. Meteorologia kalendarzowa z początku XVII w. tak charakteryzowała pory roku w okresie wpływów Księżyca:
Wiosna: zawsze niestateczna, z początku zimna, potem mokra i ciepła, na koniec bardzo pluskliwa. Czasami jednak przeciwnie mokro i zimno, ale gdyby nie była mokra, to lipiec nastanie wilgotny.
Lato: przeplatane, bardziej zimne niż ciepłe, albo niestateczne ? gorące i mokre.
Jesień: ustawicznie prawie zimna, mokra, niestateczna, od połowy lepsza i bardziej utemperowana, na końcu zimna, lodowata.
Zima: bardzo zimna i wietrzna, mokra i śnieżna, z powodziami (dotyczy to zimy 2013/14).
Przez cały rok gadzin wszelkich niewiele ? jako to wężów, żab i koników. Ale gąsienic dużo bywa, także dosyć wołków, i myszy w lecie rozmnażają się. Robaki psują zboże i owoce. Ryb jest obficie i łowią się bardzo dobrze. ("Kalendarz Stuletni").

Inne prognozy
Horoskopy gospodarcze z I połowy XVIII wieku przepowiadały na rok Księżyca, że zboża jare siane w średnim czasie będą najlepsze. Owsa i grochu bywa pomiernie, siana wiele, drugiego mało co. Jeśli lato przypadnie ciepłe, jęczmienia będzie obfitość. Oziminy wczesne nieplenne, więcej słomy niż pożytku. Jeśli pszenica wystrzeli w maju, powinna być skoszona. Frukta sadowe różnie urodzajne, miejscami bardzo mało. Wiśni obfitość, gruszek skąpo. Chmiel w pośrodku wiosny w niebezpieczeństwie, obrodzi miernie. Żołędź dobra, wina pospolicie nieurodzajne i niewczesne?
Zebrał: erg