Portret stulatki

Jak dobra szkoła to i dzieciaki uśmiechnięte

Szkoła Podstawowa w Modrzewiu z siedzibą w Ziębowie w swoich zbiorach ma sporo starych, dobrze zachowanych dokumentów. Niestety, można tylko się domyślać, że szkoła powstała 100 lat temu, gdyż potwierdza to pierwsza metryka szkoły pochodząca z 1910 r., na której ktoś ołówkiem dopisał na dole strony, że wpisu dokonano w grudniu właśnie tego roku. Oznaczać to może, że szkoła zaczęła funkcjonować od września tego roku. Nie jest też wykluczone, że placówka zaczęła swą pracę wcześniej, lecz dopiero w grudniu 1910 r. ktoś zaczął dokumentować ten fakt. Dlatego przyjęto, że rokiem jubileuszowym będzie 2010 i w sobotę, 29 maja, szkoła obchodzić będzie swoje setne urodziny.
O szkole pisaliśmy w naszym cyklu „Portret szkoły” w 2004 roku. Fakty nie uległy zmianie, to i część zamieszczonych poniżej informacji będzie mogła się wydawać znajoma, choć uzupełniona o nowo odkryte detale. Jednak od 2004 r. szkoła bardzo zmieniła swe oblicze, przeszła prawdziwą metamorfozę – remont wewnątrz i na zewnątrz, zyskała też nowoczesne wyposażenie, którego mogłyby jej pozazdrościć inne placówki. A przede wszystkim całkowicie wymieniła się już szkolna brać i to przede wszystkim dla nich przygotowany został ten materiał.
Z zachowanej w szkole dokumentacji i ze wspomnień mieszkańców wynika, że historia szkoły sięga pierwszych lat XX wieku. Trudno jednak określić dokładną datę jej powstania. Pierwsze posiadane metryki szkolne pochodzą z 1910 roku, a katalogi klasyfikacyjne i wykazy uczęszczania uczniów z roku 1917. Wówczas szkoła nosiła nazwę Szkoła Powszechna jednoklasowa w Modrzewiu, a uczęszczały do niej dzieci z okolicznych miejscowości: Dąbrówki, Podgaja, Trojanowa, Modrzewia, Modrzewka, Podkuniczek, Teodorowa, Brzustówki Wsi i Brzustówki Kolonii oraz Sikornika (obecnie niektóre z miejscowości noszą inną nazwę). Łącznie uczęszczało do niej 111 uczniów. Kierownikiem szkoły był wówczas Leon Niedzielski, a po nim pan Jabłoński (niestety, nie znamy imienia). W latach dwudziestych powstały dwie odrębne placówki: Szkoła Powszechna w Brzustówku (gm.) Opoczno i Szkoła Powszechna w Modrzewiu (gm.) Kuniczki. Zapiski w dokumentacji wskazują, że od roku szkolnego 1927/28 nauka odbywała się już tylko w Modrzewiu.
Od początku swego istnienia szkoła nie miała własnego budynku. Zajęcia prowadzone były w izbach wynajmowanych przez miejscowych gospodarzy. Być może ten fakt i to, że do szkoły uczęszczały dzieci z dość odległych miejscowości sprawiły, że siedzibę szkoły przeniesiono na pewien czas do Ziębowa. Nie wszystkie jednak dzieci objęte w tym czasie obowiązkiem szkolnym mogły uczęszczać do szkoły. Niektórzy rodzice, czy opiekunowie woleli odbyć nałożoną na nich karę. Mówią o tym zapiski stosowne w księgach ocen, jak np.: „Jest na służbie, a jego gospodarz nie chce go przysłać za co był karany kozą i nadal nie poskutkowało”. Nie wszyscy też uczniowie kończyli ostatni rok nauki. Nagminnym zjawiskiem było powtarzanie jednego roku dwa czy nawet kilka razy.
Uczniowie, którzy z różnych względów nie mieli możliwości chodzenia do szkoły lub chodzili do niej bardzo krótko mogli uczestniczyć w organizowanych dla nich kursach, na których uczyli się między innymi czytania i pisania. Nauki nie przerwano nawet w czasie okupacji. Nadal istniała szkoła czterooddziałowa, a dla uczniów klasy V i VI kierownik szkoły Jan Nowak i nauczycielka Kasińska zorganizowali tajne nauczanie. Po aresztowaniu przez Niemców kierownika szkoły jego miejsce zajęła pani Kasińska. Następnie funkcję tę pełnili: Franciszek Pawlik, Mieczysław Szymaniak i Zdzisław Walewski.
W roku 1950 kierownik szkoły Franciszek Pawlik przeniósł szkołę do Modrzewia. Od tego roku zaczął zmieniać się stopień organizacyjny szkoły (co rok przybywała jedna klasa, przybywało też uczniów, nie było już klas łączonych, a do klas VI i VII uczęszczali uczniowie z Kraśnicy i Bukowca Opoczyńskiego). Nauka odbywała się wciąż w domach gospodarzy, choć szkoła posiadała już własną bibliotekę i telefon na korbkę. Nie było natomiast żadnego boiska. Lekcje wychowania fizycznego odbywały się na drodze przy danej izbie, a jeśli gospodarz pozwolił to u niego w sadzie. Pierwszą prawdziwą piłkę pokazał uczniom nauczyciel wychowania fizycznego p. Domański.
W tym czasie mieszkańcy wiosek z obwodu szkoły, aby poprawić warunki nauki, rozpoczęli starania zmierzające do powstania budynku szkolnego. Po długich dyskusjach postanowiono, że stanie on w Ziębowie, gdzie już był dużo wcześniej, bo w 1936 r. wykupiony plac. Na czele komitetu budowy szkoły stał Antoni Borowiecki, skarbnikiem został Franciszek Kucharski, sekretarzem Grzegorz Rafalski a kierownikiem budowy Mieczysław Ksyta. Członkami komitetu byli: Stanisław Nowak, Władysław Goździk, Antoni Borowiecki, Władysław Wójcik, Władysław Białas, Filip Dorociński. Pozostali członkowie komitetu to przedstawiciele poszczególnych wiosek. Członkowie komitetu pojechali do Warszawy z prośbą mieszkańców o przyspieszenie przydziału materiału na budowę. Do prośby mieszkańców dołączyli również wypracowanie jednej z wychowanek Zofii Dorocińskiej, która opisała bardzo trudne warunki nauczania w szkole na wsi. Może właśnie ten tekst uczniowskiego wypracowania przyczynił się do wydania decyzji przydziału na materiały budowlane.
Miejscowa ludność była bardzo zaangażowana w prace przy budowie szkoły. Nie szczędzono czasu i sił, aby jak najszybciej dokończyć budowę. Wszystkie prace były wykonywane ręcznie i bez żadnej zapłaty. Nauczyciele natomiast wraz z sołtysami zbierali pieniądze od gospodarzy na niezbędne materiały. Otwarcie nowego budynku nastąpiło 23 grudnia 1959 roku. Znacznie poprawiły się warunki pracy, a nauczyciele już nie musieli wynajmować mieszkań u gospodarzy. Dostali je w szkole. W nowym budynku szkolnym do pracy przystąpiło grono składające się z trzech nauczycielek i kierownika Zdzisława Walewskiego. Do szkoły chodziło wówczas 176 uczniów. Brama szkolna została kupiona za pieniądze uzyskane ze sprzedaży zebranych na wsiach jajek. Kolejno pracą szkoły kierowali: Feliks Kotusiewicz, Władysława Kotusiewicz, Franciszka Jaruga, Marek Zieliński i Wieńczysław Świerczyński.
Należy wspomnieć jeszcze o kilku datach. Po kilkuletnim wdrażaniu reformy w roku szkolnym 1966/67 uczniowie po raz pierwszy mogli kontynuować naukę w klasie ósmej. Były to dzieci urodzone po 1 lipca 1952 roku. Starsi po ukończeniu klasy siódmej przeszli do szkół zawodowych. Od roku 1973 do szkoły, oprócz dzieci miejscowych, zaczęli uczęszczać uczniowie kl. V–VIII ze Szkoły Podstawowej w Bukowcu Opoczyńskim. W maju 1985 roku odbyło się uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej mieszkańcom okolicznych wsi poległych w czasie II wojny światowej. W roku 1998 po kolejnej reformie oświaty liczba oddziałów zmniejszyła się do siedmiu (kl. 0–VI) i tak jest do chwili obecnej.
Od chwili powstania budynku szkolnego do czasów dzisiejszych wiele się zmieniło. W ostatnim czasie wykonano elewację zewnętrzną budynku, wymieniono drzwi i okna, sale lekcyjne systematycznie doposażane są w sprzęt i pomoce dydaktyczne, uruchomiono sanitariaty wewnątrz budynku. Na korytarzach zostały położone płytki, w salach lekcyjnych na podłogach położono wykładzinę termozgrzewalną, wokół szkoły położono kostkę brukową. Uczniowie na lekcjach informatyki i kółka informatycznego mogą korzystać z sali komputerowej wyposażonej w 16 komputerów, z których dziewięć pochodzi z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, a siedem z PKO BP SA oddział w Opocznie. Wszystkie prace w szkole wykonywane są z dużym nakładem sił i środków rodziców.
Od roku 2003 funkcję dyrektora szkoły pełni Anna Domagalska.
W jubileuszowym roku szkolnym 2009/2010 do szkoły uczęszcza 115 uczniów. W szkole uczy i opiekę nad uczniami sprawuje 11 nauczycieli: Anna Abramczyk, Ewa Łakomska, Krystyna Bańczyk, Regina Rafalska, Marta Jaromin, Maria Wrońska, Elżbieta Kotusiewicz–Świątek, Bożena Wojciechowska, Bernadeta Frączek–Lewandowska, Monika Aleksandrowicz i Joanna Domagała oraz dwie pracownice obsługi Halina Bubel i Maria Turlińska.
Uczniowie często biorą udział w konkursach i zawodach pozaszkolnych zdobywając wiele nagród i wyróżnień. Są to między innymi konkursy recytatorskie, plastyczne, ortograficzne, literackie oraz zawody sportowe. Jednym z większych osiągnięć był udział w 1993 roku ucznia Grzegorza Wojewódzkiego w Mistrzostwach Polski w biegach przełajowych.
Dzieciaki już od klasy pierwszej mogą uczyć się języka angielskiego. Po skończonych lekcjach mogą uczestniczyć w zajęciach świetlicowych, SKS–ie oraz kółkach zainteresowań.
Szkołę ukończyło wielu uczniów, którzy wyróżniali się pracowitością i zdolnościami. Zdobyli wykształcenie, a potem zajmowali i obecnie zajmują ważne stanowiska. Dla lokalnej społeczności szkoła jest bardzo ważnym miejscem, gdyż jej dzieje tworzyli ludzie, którzy dla niej pracowali i niejednokrotnie związali z nią swoje życie.
Materiał opracowały: emerytowane nauczycielki: Emilia Wiktorowicz, Franciszka Jaruga, nauczycielki: Krystyna Bańczyk, Regina Rafalska oraz dyrektorka szkoły Anna Domagalska.