Ojciec dla córki, ojciec dla syna

Jak relacja z ojcem kształtuje chłopca? W wieku ok. trzech lat zaczyna on z ojcem rywalizować, próbuje go pokonać. Podczas tej rywalizacji chłopiec czasem wygrywa, ale przekonuje się też, że ojciec posiada cechy, których małemu chłopcu brakuje. Wtedy zaczyna ojca podziwiać. Chłopiec zaczyna pragnąć być "taki jak tata" (psycholodzy nazywają to identyfikacją z ojcem), zaczyna ojca naśladować i powtarzać jego zachowania. W efekcie wykształcają się u niego cechy osobowości, które upodabniają go do taty.
I wtedy następuje ważna przemiana. Ponieważ chłopiec zauważa u siebie cechy, które podziwiał u ojca, podziw ten adresować zaczyna też do własnej osoby. W ten sposób nabiera pewności siebie, poczucia własnej wartości, ma poczucie, że stał się męski i żywi przekonanie, że poradzi sobie w życiu. Jednocześnie innych mężczyzn potrafi obdarzać szacunkiem i potrafi z nimi współpracować.

Badania
Ten opis jest częściowo potwierdzony przez eksperymenty. Gdy bada się dorosłych mężczyzn, okazuje się, że ci, których zawody świadczą o identyfikacji z ojcem (np. syn zostaje lekarzem, a ojciec był weterynarzem), częściej dobrze radzą sobie w życiu, niż mężczyźni, których zawód nie odzwierciedla identyfikacji z ojcem (np. syn zostaje lekarzem, a ojciec był marynarzem).
Co się dzieje, gdy brakuje ojca? Wtedy chłopcu może zabraknąć poczucia pewności siebie. U dorosłych mężczyzn objawia się to obsesyjnym dążeniem do potwierdzania własnej wartości, np. poprzez nieustanną rywalizację, dążenie do perfekcjonizmu, dominacji i trudności we współpracy. Może być i tak, że człowiek stanie się nadmiernie niepewny, nie będzie umiał podejmować zdrowego współzawodnictwa, bowiem w głębi duszy żywi przekonanie, że jest słabszy.

Ojciec dla córki
Więzi, jakie tworzą się między ojcem a dziewczynką, mają inną jakość. W wieku 3 lat córeczka zaczyna darzyć ojca szczególnym uczuciem i pragnie mieć tatę na wyłączność. Chce też być przez niego wyjątkowo traktowana, czuć że jest dla taty kimś nadzwyczajnym, chce mieć go tylko dla siebie.
Pojawienie się takich uczuć wzbogaca osobowość dziecka. Dzięki kontaktowi z ojcem, dziewczynka dojrzewa psychicznie, ma możliwość doświadczania uczuć których wcześniej nie znała (miłości, pragnienia bliskości, szacunku, partnerstwa itp.). Dzięki temu już jako kobieta, będzie umiała określone uczucia przeżywać wobec innych mężczyzn.
Tak będzie, jeśli ojciec dopuszcza pragnienia córki do głosu, ale jednoczenie nie wykorzystuje ich (np. w ten sposób, że pokazuje córce, iż kocha ją bardziej niż kogokolwiek innego, nawet własną żonę) ani też nie odrzuca tych uczuć (tak się dzieje, gdy np. ojciec jest przestraszony emocjami dziecka i stara się je stłumić).
Jeśli tata z jakiegoś powodu nie może wypełnić swojej roli, to dziewczynka jako dorosła kobieta może mieć kłopot z przeżywaniem owych uczuć wobec innych mężczyzn. Objawić się to będzie skłonnością do traktowania mężczyzn jak ojców a nie partnerów ? wchodzenia w skrajną zależność i nieumiejętność wzięcia na siebie roli dorosłej partnerki.
Może być i tak, że kobieta będzie obawiać się mężczyzn ("Co to za gatunek?"), wobec czego będzie ich unikać bądź starać się ich zdominować, pokonać, zwyciężyć, uwieść, wykorzystać lub zranić. W ten sposób również będzie jej trudno stworzyć trwałą relację z mężczyzną i wziąć na siebie rolę dorosłej partnerki.