Jubileusz drzewickiej parafii

Nad głównym wejściem widnieje łaciński napis z 1462 roku

Parafia w Drzewicy należy do najstarszych w diecezji radomskiej. Jak podaje ks. Jan Wiśniewski w książce ?Dekanat opoczyński?, murowany kościół istniał już na początku XIV wieku. Został ufundowany w 1315 r. przez ród Drzewickich, a erygowany w 1321 r. Tego samego roku arcybiskup gnieźnieński Janisław utworzył parafię z okolicznych wiosek: Drzewicy, Brudziewic (pisownia oryginalna), Dąbrowy, Strzegowia, Gaczyc, Strzeszkowic, Domajewic, Krzczonowa, Brzeznik (pisownia oryginalna), Zychorzyna i Nieznamierowic. Na początku XVI wieku do parafii przyłączono plebanię brudzewicką ze Studzianną.
Kościół w Drzewicy został zbudowany z ciosu kamiennego i cegły. W XV wieku zyskał styl gotycki dzięki braciom Drzewickim ? Mikołajowi, zastępcy podkanclerzego koronnego, sekretarzowi królewskiemu oraz Janowi, proboszczowi warszawskiemu. Nad głównym wejściem w okrągłej baszcie widnieje ryty w kamieniu łaciński napis, który w tłumaczeniu brzmi: ?Roku Pańskiego 1462 wielebni Mikołaj kustosz sandomierski i Jan prepozyt warszawski bracia dziedzice Drzewicy polecają się modlitwie?. Na dwóch bocznych ciosach umieszczono dwa herby ? Ciołek i Gryf.
Na przełomie XVI i XVII wieku (1551?1610) kościół znajdował się w rękach kalwinistów. W latach 1908?1914 został rozbudowany w stylu neogotyckim według planu architekta Jarosława Wojciechowskiego, który zachował starą część kościoła bez zmian. Przedłużono nawę o dwa przęsła, wzniesiono transepty oraz wybudowano nowe prezbiterium. W 1961 r. powstał dekanat drzewicki.
Wewnątrz kościoła znajduje się wiele zabytków, m.in. ufundowana przez Adama Drzewickiego kuta w kamieniu barokowa chrzcielnica z 1624 roku, płyty nagrobne Drzewickich: Jakuba (zm. 1563) oraz Adama (zm. 1604), późnogotycki krucyfiks drewniany z XVI wieku, późnogotycka polichromia pochodząca z XVI wieku przedstawiająca św. Krzysztofa, barokowe konfesjonały, późnobarokowe obrazy. Ewenementem na skalę światową jest relikwiarz (herma) z czaszką św. Jana Złotoustego. W podziemiu starej części kościoła spoczywają szczątki niektórych przedstawicieli rodu Drzewickich i Szaniawskich, a na terenie przykościelnym znajdują się zabytkowe pomniki?grobowce. Na placu przed świątynią stoi figura św. Jana Nepomucena ufundowana przez Ludwikę Szaniawską w 1788 roku.
Oprócz kościoła parafialnego w Drzewicy istniał jeszcze drewniany kościół św. Stanisława, a przy nim klasztor bernardynek. Budowla znajdowała się po prawej stronie rzeki, przy wjeździe do miasta. W 1675 r. zabudowania klasztoru i kościoła strawił pożar. Kościół św. Stanisława został całkiem zniszczony w 1803 r. Obecnie w jego miejscu stoi żelazny krzyż na kamiennej podstawie oraz płyta pamiątkowa fundatorki Anny z Bąkowca Drzewickiej z 1630 r.
Na przestrzeni wieków z parafią związanych było wiele znaczących postaci. Na czoło wysuwa się oczywiście Maciej Drzewicki herbu Ciołek (1467?1535) ? arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, kanclerz wielki koronny, podkanclerzy koronny. Ciekawą, a nie wymienioną wcześniej postacią jest m.in. ks. Józef Szaniawski herbu Junosza (1748?1808) ? kanonik krakowski, proboszcz w Siennie, ostatni opat komendatoryjny klasztoru cystersów w Wąchocku, kawaler Orderu Świętego Stanisława. W 1787 r. ks. Szaniawski wraz z matką i bratem podejmował w Drzewicy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

* * *
Obchody 690. rocznicy powstania parafii trwają od niedzieli, 26 czerwca i są połączone z misjami parafialnymi, które prowadzą kapucyni z Nowego Miasta nad Pilicą. Jak informuje proboszcz parafii, ks. Adam Płuciennik, centralne uroczystości jubileuszowe zaplanowano na niedzielę, 3 lipca. O godz. 12.00 rozpocznie się uroczysta suma z udziałem ordynariusza diecezji radomskiej, ks. bpa Henryka Tomasika. Tego dnia odbędzie się również zakończenie misji i podwyższenie krzyża misyjnego.